دیشب ساعت 2 از خواب بیدار شدم و گیج و منگ به در و دیوار نگاه می کردم: «من چه کاره ام؟» اولین چیزی که به ذهنم رسید: «نویسنده ام؟» با این سوال کلنجار رفتم ولی پاسخی پیدا نکردم. لحظاتی گذشت تا هشیاری ام برگردد... چه خوابی می دیدم؟ یادم نیست...
پ.ن: غذا هم زیاد نخورده بودم، الکی گیر ندید
یه آدم خیر پیدا بشه، یه گروه اراذل و اوباش جمع کنه، بهشون پول حسابی بده که بیان امثال من رو کتک بزنن، تهدید کنن و بخوان که یه پروژه ی شخصی رو مثلا سه ماهه انجام بده/ گرفتی میخوام چی بگم؟ بعضی وقتها باید چوب بالای سر آدم باشه تا مثلا یه کتابی رو بنویسه/ کتک لازمم
اولین نسخه از هر چیزی مزخرف است ـ ارنست همینگوی
به قول دوستم سید وحید سمنانی: به غیر از نسخه های خطی!
اینکه شبکه سه برداشته یه سریال آمریکایی رو به شکل مضحکی کپی کرده یه طرف قضیه است، طرف دیگه اینه که چطور کسی میتونه اینقدر شهامت داشته باشه که اسم خودش رو به عنوان نویسنده سریال توی تیتراژ بیاره
آخه گلابی تو دیالوگ نویس این سریال هم نیستی، زشته اسم خودتو بذاری نویسنده!
چی می شد اگه پلیس ها برای تنبیه راننده هایی که توقف ممنوع پارک کردن، ماشین را به جای انتقال به پارکینگ، می بردن یه جای پرت و پلا توی شهر ول می کردن. بعد به راننده که پیگیری میکرد میگفتن اینقدر بگرد تا جوونت درآد!
